Zarząd Komisji Sędziowskiej wraz bracią sędziowską składa na ręce kolegi Staszka i Tomka oraz ich rodzin szczere wyrazy współczucia z powodu śmierci mamy.
Łączymy się w zadumie i wspieramy Cię w tych ciężkich i trudnych dla Ciebie chwilach.
Nie szlochaj, stojąc nad moją mogiłą wytrwale,
Bo tam mnie nie ma, ja nie śpię wcale.
Jestem wiatrem, który wieje w szczerym polu poprzez knieje.
Jestem słońca odblaskiem na zbożu,
Małym deszczykiem w jesiennym przestworzu.
Gdy się przebudzasz ze snu o świcie,
Ja cię pobudzam i wskrzeszam życie.
Poprzez okrężne ptaków latanie
I gwiazd o zmroku migotanie.
Nie płacz, stojąc nad moją mogiłą wytrwale,
Bo tam mnie nie ma, nie umarłam wcale.